Κριτικη της πρασινης αναπτυξης απο τα αριστερα

Η ιδεα του Καρλ Μαρξ για τις οικονομικες κρισεις ταιριαζει πολυ καλα στις περιστασεις του 19ου αιωνα και την αναπτυξη του καπιταλισμου. Στην κριτικη του ανεδειξε μια εγγενη αντιθεση του καπιταλισμου. μια κατρασταση στην οποια οι εκμεταλευομενοι και χαμηλα αμειβομενοι εργατες δεν θα ηταν σε θεση να καταναλωσουν οτι παραγεται. Ο Μαξ πριβλεψε οτι αυτη ηγ κατασταση θα οδηγουσε σε μια κατασταση χαμηλων κερδων για τις επιχειρησεις και κατα συνεπεια χαμηλα φορολογικα εσοδα για το κρατος και τελικα σε μια συστημικη κριση της υπεπαραγωγης. Με αυτο τον τροπο ο καπιταλισμος φερει ο ιδιος τον σπορο της καταστροφης του.

Μια οικονομικη τετοιας φυσεως ειναι μαλλον δυσκολο να συμβει σε μια τοσο παγκοσμιοποιημενη αγορα οπου ο φιλελευθερισμος παρεμβαινει σε τοσο μεγαλο βαθμο στις σχεσεις εργαζομενου εργοδοτη και στις οικονομικες αγορες. Επιπλεον ο καπιταλισμος ειναι απειρως ευφυης στο να ξεπερνα ολων των ειδψν τις κρισεις. Αυτη η ευφυια απο την τεχνολογια κια στρατηγικες συμμαχιες μεταξυ εταιριων και κρατων. Αυτα τα οπλα εχουν εξοπλισει το συστημα ωστε να επιβιωνει ηδη απο το 1950.

Αλλο ενα προβλημα που αγνοει ο Μαρξ ειναι οτι η πραγματικοτητα των περισσοτερων κοινωνικο-οικονομικων προβληματων εχει ακι περιβαλλοντικη προελευση. Μονο τα τελευταια χρονια η αριστερα εχει καταφερει να ενσωματωσει την οικολογικη διασταση στη σκεψη της. Η δευτερη αντιφαση του καπιταλισμου ειναι οτι απαραιτητες προυποθεσεις για μια παραγωγικη βιομηχανια ειναι

1. φυσικο περιβαλλον
2. η καλη σωματικηπνευματικη, ψυχικη και σωματικη κατασταση των εργατων
3. οι υποδομες και και το η ευμαρεια των κοινωνιων στις οποιες ζουν οι εργατες

Καθε ζημια σε μια απο αυτες τις συνιστωσες απειλει την παραγωγικοτητα και κατα συνεπεια τα κερδη. Ειναι ομως στη φυση του καπιταλισμου να εκμεταλλευτει ακομα και να καταστρεψει τους παραπανω παραγοντες. Αυτη ειναι η δευτερη αντιφαση του καπιταλισμου

Για παραδειγμα η γενικευμενη περιβαλλοντικη υποβαθμιση, η υπερεκμεταλλευση των φυσικων πορων σταδιακα καταστρεφουν το συνολο των πορων πανω στο οποιο στηριζεται η παραγωγη. Αυτο ενδεχεται να δημιουργησει μια περιβαλλοντικη κριση η οποια θα οδηγησει σε χαμηλη παραγωγη και σε χαμηλα κερδη. Ενω αυτη η κριση προερχεται κυριως απο την αδυναμια του κρατους να επιβαλλει του ςνομους και να περιορισει τη χρηση των φυσικων πορων, φαινεται περισσοτερο σαν μια αδυναμια του κρατους να διατηρησει υψηλα επιπεδα αναπτυξης

Ενα σημαντικο μειονεκτημα αυτης της αποψης ειναι οτι αντιμετωπιζει το περιβαλλον μονο απο την οικονομικη του πλευρα. Αυτος ο φοβος οδηγει και τις κυβερνητικες πολιτικες, γιατι πολλες εταιριες αναγνωριζουν μονο την οικονομικη υποσταση του περιβαλλοντος. Αυτη η κριση της υπερπαραγωγης ειναι προκειται πραγματι να χαμηλωσει τους ρυθμους αναπτυξης σημαντικα και γι αυτο ο ρολος που παιζουν σε αυτη την παρτιδα οι κυβερνησεις, τα διεθνη ιδρυματα οι μη κυβερνητικες οργανωσεις ειναι πολυ σημαντικος επενδυωντας στο περιβαλλον και την πρασινη αναπτυξη. Δεν ειναι καθολου τυχαιο οτι εταιριες κολοσσοι οπως η Shell και η BP επενδυουν τεραστια ποσα σε ανανεωσιμες πηγες ενεργειας προετοιμαζομενες για την εξαντληση των φυσικων πορων. Απο την πλευρα του καπιταλιστη ενα ειναι βεβαιο¨οτι τιποτα δεν μπορει να σταματησει το κερδος.

Ποια ειναι η θεση της αριστερας σε αυτη τη σκακιερα?

Προφανως και δεν μπορει να αγνοησει την προοπτικη της αναπτυξης και της ευημεριας που μπορει να φερει αυτη για τους πολιτες. Προφανως και πρεπει να αναλυσει το περιβαλλον με συγχρονους οικονομικους ορους μεσα απο την δικη της οπτικη. Οφειλει ομως πανω να εχει στο επικεντρο των θεωριων της τον ανθρωπο και να κανει ολες τις αναλυσεις μεσα απο το πρισμα της ηθικης που θα προσφερει αναπτυξη την οποια θα καρπωνεται ο εργαζομενος με σεβασμο παντα στο περιβαλλον. Πρεπει να οραματιστει μια πρασινη αναπτυξη η οποια θα ειναι και πρασινη και αναπτυξη.